சென்னையில் பெரும்பாலான இடங்களில் போக்குவரத்து நெரிசலில் சிக்கியுள்ளன.   ஏன் இந்த நிலை என்று யோசித்தால் நாம் பத்து வருடங்களுக்கு முன்பே இதற்கான ஆயத்தபணிகளில் ஈடுபட்டிருக்கவேண்டும்.  ஆனால் நமது அரசும், அரசுத்துறை அதிகாரிகளும் அதை பற்றி யோசித்ததாக தெரியவில்லை. நான் யாரையும் குறை சொல்லவில்லை  அதேநேரம் நாம் இன்னமும் விழிபடையவில்லை என்பதே உண்மை.  

இப்போதைய நிலைமைக்கு கோயம்பேடு பேருந்து நிலையமே போதவில்லை.  இப்போதே இரு சக்கர வாகனங்களுக்கு நிறுத்த இடமில்லை. இதுவும் நாம் சரியாய் யோசிக்கவில்லை என்றே சொல்லவேண்டும்.  அடுத்த பத்தாண்டு திட்டம் ஒன்றை வகுத்து அதற்கேற்ப மாற்று திட்டங்களை யோசிக்கவேண்டும்.  அரசாங்கத்தின் நிலை என்னவென்று தெரியவில்லை மக்களின் பாடுதான் திண்டாட்டம்.  

வரும் பத்தாண்டுக்குள் நமது போக்குவரத்து சுமை மும்மடங்காகும்.  அதற்கான சாலை வசதி சரியாக இல்லை அதே நேரம் அரசிடம் மாற்று வழியும் இருப்பதாக தெரியவில்லை.    

மலை ஆறுமணியிலிருந்து இரவு பத்து மணிவரை போக்குவரத்து நெரிசல் கோயம்பேடு சாலையில் அதிகமாகிவிட்டது.   இப்போது கட்டப்பட்டுவரும் மேம்பாலங்கள் போதுமா என்று தெரியவில்லை. மேம்பாலம் செல்லும் வழியிலேயே நெரிசல் ஏற்படும் நிலை உள்ளது.  இதற்கு மாற்று வழி யோசிக்க வேண்டும்.  

போக்குவரத்து விதிகள் கடுமையாக்கபடவேண்டும் என்பதில் யாருக்கும் மாற்று கருத்து இருக்க இடமில்லை. ஏனென்றால் நம் மக்களே நமது சாலை விதிகளை பின்பற்றுவதில்லை.  நான் சூளையிலிருந்து மண்ணடியில் உள்ள தம்பு தெருவுக்கு செல்ல சென்ட்ரல் வழியாக ராஜாஜி சாலை வந்து பிறகு இந்தியன் வங்கி அருகில் இடது புறம் திரும்பி அந்த தெருவை அடைவேன்.  பின் தம்பு தெருவில் இருந்து சூலை செல்ல நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸ் சாலை வழியாக செல்வேன்.  

அனால் நமது மக்கள் சிலர் தம்பு தெருவிற்குள் ஒரு வழி பாதையில் எந்த வித அச்சமும் இல்லாமல் எதிர்திசையில் வருவதி கண்டு கோபம் வரும்.  ஆனால் யாருமே அதை பற்றி யோசிப்பதில்லை.  மக்களின் நலனுக்காக சாலை விதிகளை மதிக்க மக்களுக்கே யோசிக்க நேரமில்லை என்பதே உண்மை.  இதில் யாருக்காவது மாற்று கருத்து இருந்தால் தெரிவியுங்கள்.  இவை சில உதாரணங்களே 

சென்னை என்பது லட்ச கணக்கான மக்கள் வாழிடம் ஆகவே விதிகளை நடைமுறைபடுத்துவது சாத்தியமில்லாத ஒன்றா என்பது தெரியவில்லை.  ஆனால் மக்கள் மனம் வைத்தால் எதவும் சாத்தியமே.  தற்போதைய அரசின் மேம்பாலங்கள் கட்டும் பனி மிகவும் பாராட்டுக்குரியவை அதே நேரம் இன்னும் தொலைநோக்குபார்வை வேண்டும் என்பதே என் விருப்பம்.  மக்களின் விருப்பமும் அதுவே. 

ஆட்டோவும் தமிழ்நாடும்

நான் தமிழ்நாட்டின் பல்வேறு இடங்களுக்கு சென்றிருக்கிறேன்.  தமிழ்நாட்டின் பெரும்பாலான பெருநகரங்கள் மற்றும் சிறுநகரங்கள் சாலை போக்குவரத்து பிரச்சனைகளில் சிக்கியுள்ளன.  சென்னையைப்பற்றி சொல்லவேவேண்டாம் ஏனென்றால் சென்னை போக்குவரத்து மிகப்பெரிய பிரச்சனையாக உள்ளது. என்னை பொறுத்தவரை நான் எனது அலுவலத்திற்கு நான்கு சக்கர வாகனத்திற்கு பதிலாக இரண்டு பயன்படுத்துகிறேன்.

என்னுடைய அனுபவங்களை பகிர்ந்துகொள்வதில் நான் மிக்கம்கிழ்சியாடைகிறேன்.  முதலில் நான் ஆட்டோவும் நானும் என்ற தலைப்பில் எழுதுகிறேன்.  ஏனென்றால் இந்த அனுபவம் ஒவ்வொருவருக்கும் கிடைத்திருக்கும்.  ஆட்டோ என்றாலே நமது மக்களுக்கு அலர்ஜியாகிவிட்டது.  

நான் நமது ஆடோக்காரர்களை குறை சொல்லவரவில்லை.  அதேநேரம் ஆட்டோ உரிமையாளர்களும், ஆட்டோ ஓட்டுனர்களும், அரசாங்கமும் இதற்கு தீர்வுக்கான வேண்டும்.  நியாயமான கட்டணம் எல்லோருக்கும் நன்மை பயக்கும் என்பதை எல்லோரும் யோசிக்கவேண்டும்.  இதை நமது சென்னை மக்கள் அனைவரும் பாதிக்கப்பட்டவர்களாகவே இருப்பார்கள்.  அதையும் யாராலும் மறுக்கமுடியாது. 

பொதுவாக ஆட்டோ ஓட்டுனர்கள் மூன்று அல்லது அதற்குமேலான கட்டணமே கேட்பார்கள்.  கட்டணம் எதுவாக வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும் அதை அரசாங்கம் நியாயமான முறையில் பொதுமைபடுத்தவேண்டும் இல்லையேல் இது ஒரு தீர்க்கமுடியாத பிரச்னையாகவே தொடரும்.  மீட்டர் கட்டணத்தை முறைப்படுத்தி அதை செயல்படுத்தவேண்டும்.

கால் டாக்ஸி என்ற நான்கு சக்கர வாகனத்திற்கும், ஆட்டோ கட்டணத்திற்கும் பெரிய வித்தியாசம் இருப்பதில்லை.  நாம் எத்தனையோ காரணங்களுக்காக பணத்தை இழக்கிறோம்.  அதில் இந்த காரணமும் ஒன்று அதனால் மக்களுக்கு நடக்கும் அவமானங்களும் அதிகம்.  நான் இதில் மக்களின் பக்கமிருந்தே பார்க்கமுனைகிறேன்.

நாட்டில் எத்தனையோ பிரச்னைகளுக்கு நடுவில் அரசாங்கம் இதையும் சீர்திருத்தவேடும்.  மக்களின் வாழ்க்கை முறையும் பொருளாதாரமும் நாட்டின் முதுகெலும்பு எனவே நாடு முன்னேற இதுமாதிரியான சிறுசிறு பிரச்சனைகளில் இருந்து மக்களை விடுவிப்பதே அரசாங்கத்தின் கடமை.